نه آبی ..نه خاکی..

من می دانستم 

که حزن احساس همیشه ی اوست از بندی که بشر دست و پای خود را به

 آن بسته است .

.

.

.

پ.ن:

هر بار از فاصله ی چند کیلومتر مانده به اهواز تفاوت عطر خاک حس می شود .

هویزه نه آبی نه خاکی را  هدیه ام کرد و  ما بقی اش بغض  و حسرت...

پ.ن:

به اذن و اجازه ی تو

خدایا ما را از بنده های مخلص خود قرار ده..