شکر...

یا لطیف .. ارحم

انا

عبدک الضعیف

از ابتدا تا انتهایش این عالم 

کسی نبود که.. 

به اندازه ات داغ دیده و  واویل گفته و آه کشیده باشد..

مدینه

کوفه 

کربلا

.

.

شام

بنفسی زینب..

پابرهنه به سویت ..

اسمتو نگیر ... از صدای من ..

فما احلی اسمائکم

الامان

یا ابا صالح المهدی ادرکنی ...

.

.

علی اعلی ..

این نقطه که تحت با بسم الله است
این خال لب علی ولی الله است...

یا لا اله الا الله ...

اللَّهُمَّ أَذِنْتَ لِی فِی دُعَائِکَ وَ مَسْأَلَتِکَ فَاسْمَعْ یَا سَمِیعُ مِدْحَتِی ...

پ.ن:

خدای من..

از کجا شروع کنم

حسین که باشد غیر از او همه چیز رنگ ارزش می بازد

من که هیچ مطلق بودم و همه ی حیات را به من بخشیدی

مرده ای چون من را زنده کردی

تنها امیدبخش تمام لحظات تنهایی ام..

من که از سویدای دل فریاد می کشیدم..

که مرا دریاب.....

چه بالا بلند هنوز سایه ات بالای سرمان آقا جان

.

فدای لب های تشنه ات..

فدای زبان از عطش ورم کرده ات....

فدای پیشانی و فدای رگ های بریده ات مولایم...

حسین جان ..ای پسر زهرا

...