من دوست دارمت ..

چون شب که ماه را..

من می سرایمت 

چون دل که آه را

 

پ.ن:

به نام حسین

..

یک سالی به پلک زدنی گذشت 

یک سالی که لحظه ای از بغل امن و محکمت رهایم نکردی 

و 

بین دو کتف قرص و بازوانت امانم دادی 

و 

قلبم آرام ترین خانه ی جهان است

همان جا که بتو عهد بستم غیر خودت را راه ندهم

البته که بلطف خودت 

وگرنه چه کسی از من ضعیف تر و محتاج تر بتو

...

غیر تو هیچ تمنایی ندارم

و 

می دانم که شکرگزار نبوده ام و نتوان که باشم

 

من دوست دارمت..